۱. امر به معروف و نهی از منکر یک واجب شرعی است و انکار آن، انکار واجب دینی است. اما هرگز نمی توان گفت امر به معروف، پرداختن به شیوه ی حجاب و یا موی سر و یا لباس افراد در معابر و مراکز عمومی است گرچه این موضوع نیز دارای اهمیت است اما  امر به معروف نیاز به دانش، بینش و مهارت کافی و لازم و قوانینی جامع دارد که در این فقره نقصان مشاهده می شود.

۲. به هر ترتیب مرگ تاسف بار مهسا امینی مسأله ای است که قابل پیگیری است و همانطور که رئیس جمهور از سمرقند دستور بررسی به وزیر کشور را داد، نشان از اهمیت موضوع دارد و این به آن معنا نیست که گروهی مدعی خوب یا بد بودن این اقدام کنند. آنچه مسلم است هر اقدامی که منجر به این فوت شده باشد باید دقیقا بررسی و خاطی مورد پیگرد قانونی قرار بگیرد.

۳. اما آنچه مشاهده شد این گمانه را تقویت میکند که قضییه مهسا امینی در بستری آماده شده برای ایجاد یک جریان معارض و کاملا پرشتاب رسانه ای فراهم گردیده است. در این موضوع قطعا ضابطان امنیتی و سربازان گمنام با دقت و تجسس ویژه باید موضوع را بررسی کنند که پس این پرده چیست؟ و اگر نشانه هایی از عناصر مجری فتنه در هر کجا وجود داشت آن را به مردم معرفی نمایند.

۴. نشان داده شد بسترهای مناسبی برای مانور رسانه ای دشمنان و همراهان داخلی آنها وجود دارد، این درحالی است که متاسفانه در این جریان و امثال آن در رسانه های ما اگر جسارت نباشد صرفا عملیات موش و گربه ای را انجام می دهند و دقتی به منافع ملی و یا اصل موضوع نمی‌کنند. واقیعت این است که به طور جدی و ضرب العجل لازم است جریان رسانه ای و فضای مجازی، تحت کنترل و هدایت ملی همواره از ظرفیت های داخلی برای اهداف بلند حمایت کنند.

۵. و اما قاعدتاً در جریان مهسا امینی، یک سوال و یک اقدام وجود دارد که قطعا اولیای دم غیر از آن نمی خواهند و آن اینکه مقصر واقعی این اتفاق چه کسی بوده و چرا؟ و اشد مجازات مقصر.

در پایان باید دقت کرد عبرت هایی که در این جریان ها هست.